Zo bereiden wij ons voor op het ouderschap

Het ouderschap, kan je jezelf en je partner daar nou echt op voorbereiden? Dat is de vraag die ik mezelf de afgelopen maanden wel heb gesteld. Wanneer weet je of je er klaar voor bent en als je samen op zo'n punt bent gekomen, wat doe je dan om jezelf daarop voor te bereiden? Dit zijn dingen/mentale processen die zich afspeelde de afgelopen maanden binnen ons gezin. Zo bereiden wij ons voor op het ouderschap. Voor zover dat kan!

Hoe kom je op zo'n punt in je relatie?
Laten we eens beginnen aan baby's. Dat zeg je niet tegen elkaar of misschien wel als dat zo zwart wit voor je werkt. Nee, dat is nog best wel een gespreksonderwerp. Een dingetje waar je als vrouw misschien sneller mee bezig bent dan als man zijnde. Of misschien is het juist wel andersom je weet natuurlijk nooit hoe je je ontwikkeld tijdens een relatie. Dat Dylan en ik allebei kinderen wilde in de toekomst was wel al vrij duidelijk. Dat is toch wel fijn als je die kinderwens al samen deelt. Weer een discussiepuntje minder. Maar wanneer begin je aan zo iets?

Het kon voor mijn gevoel niet snel genoeg gaan. Ik had altijd al het papa gevoel bij Dylan. Misschien omdat hij mij deed denken aan mijn eigen papa. Dat lieve, hard werkende en vooral het deel waar hij net als mijn papa (vroeger) vrachtwagenchauffeur is. Een voorliefde denk ik. Toen wij samen kwamen wilde ik gelijk het huisje boompje beestje idee. Laat alles maar vallen en begin maar overnieuw, dat was mijn gevoel. School kon me niet snel genoeg gaan en ik wilde opeens alles waar ik nooit mee bezig was. Opeens kon ik sparen, maakte ik "volwassen" beslissingen en wilde ik alles wat ik me bij het grote mensen leven voorstelde. Gek is dat, als je de juiste persoon ontmoet.

Dylan had wellicht voor zichzelf al iets meer uitgestippeld hoe hij zijn leven voor zich zag. Ook absoluut huisje boompje beestje maar dan wel in de logische stappen. Waarbij ik al bezig was met kinderen toen we nog in een klein appartementje zaten was hij de verstandige van de twee die zei dat we dat beter maar niet moesten doen. Ach soms heb je zo'n partner nodig hé. Toen we ons huis kochten veranderde er iets. Nu achteraf gezien ging het eigenlijk best wel snel. Zijn gedachte veranderde en elke keer als we kindjes op straat zagen was het wel van "kijk dat zou wel ontzettend leuk zijn." Daar gaan we straks echt op terug komen als we voor moeilijkere tijden van het ouderschap komen te staan maar voor nu is het allemaal een grote roze (oké misschien blauwe) wolk.

De voorbereiding
De maanden (4 in totaal) die het duurde voor dat het "raak" was. Heb ik me eigenlijk het meeste voor mezelf voorbereid. Ik struinde internet af. Las honderden artikels over zwangerschappen, geboortes en had natuurlijk al de nodige TLC programma's over bevallingen gezien. Het zal toch wel ergens goed voor zijn straks. Je denkt een beetje globaal over namen en over hoe je je kinderen wil opvoeden maar verder dan dat gaat het eigenlijk niet. Tot je een positieve test in handen hebt en het opeens echt serieus is.

Het klinkt misschien heel gek maar als je zo graag wilt dat het lukt en het is dan opeens gelukt dan is het nog best wel een shock. Zo heb ik en ik denk dat ik voor Dylan ook wel mag spreken dat we het wel een beetje zo ervaren hebben. Er groeit gewoon echt een mensje in mij waar ik en wij straks verantwoordelijk voor zijn. We worden gewoon echt volwassen nu, hoe apart.

Nu gedurende de weken van de zwangerschap kom je voor allemaal keuzes te staan. Hoe gaan we alles vormgeven, wat willen we voor onszelf houden en wat gaan we delen met de mensen om ons heen. Wat moeten we allemaal regelen voor dat het kindje er is en hoe gaan we het financieel allemaal rondbreien.

Financieel voor elkaar
Sparen was iets waar ik al sinds we samenwonen mee bezig ben. Allerlei potjes bouwen met reserves, iets wat ik denk ik onbewust van mama heb overgenomen. Zonder dat we daar vroeger veel aandacht aan besteed hadden tijdens mijn volwassen worden. Als er iemand een groot gat in d'r hand had dan was ik het vroeger wel. Best apart hoe dat 180 graden kan draaien.

Ondanks dat we een budget voor de baby hadden en absoluut niet veel te besteden zijn we er best goed vanaf gekomen tot nu toe. Zo doen we heel veel tweedehands, wat ontzettend leuk is. Dat kan je ook teruglezen in het artikel wat ik schreef over tweedehands shoppen voor de babyuitzet. Er komen alleen nog wel meer dingen bij kijken dan alles voor de baby. Voor papa en mama to be willen we het natuurlijk ook gewoon voor elkaar hebben.

Wat ik heel erg belangrijk vind is dat niemand wat te kort komt. We doen eigenlijk al geen gekke dingen, kopen nooit veel kleding en gaan er zeker wel bewust mee om. Dit heb ik in het begin wel moeten leren want bij mij is het zeker van het ene uiterste naar het andere uiterste. Waar ik kon vallen over 16 euro uitgegeven aan drankjes in de kroeg heb ik geleerd dat er meer in het leven is en dat je moet blijven genieten. Wat er ook gebeurt. Maar jezelf goed voorbereiden kan zeker geen kwaad.

Zo vind ik het belangrijk dat Dylan niks te kort komt. Waarbij we soms de shopmomentjes zouden uitstellen tot een ander moment. Doen we dat nu niet omdat alles "goed voor elkaar moet zijn voor de baby komt". Zijn kledingkast moet op orde zijn en dat ene paar nieuwe Nike Air Max kopen we ook nog even want we weten niet waar we voor komen te staan als de baby er eenmaal is. Omdat we niet altijd tijd hebben om te shoppen vinden we gelukkig online in de webshop genoeg nieuwe shirt's en andere items om weer een seizoen mee door te komen.

Goede gesprekken
Ik ga het echt anders doen dan mijn ouders! Dat is een veel voorkomende uitspraak die denk ik iedereen wel eens gezegd heeft. Ik ben van mening dat je samen door goede gesprekken te voeren er in de weken voor de bevalling al heel goed achter kunt komen hoe je de opvoeding voor je ziet. Al weet je nooit helemaal hoe je zou reageren in bepaalde situaties. Wat ik voor Dylan en mij hoop is dat we altijd sterk kunnen blijven in de communicatie onderling en naar ons kind toe. Als ouders ben je toch een team en dat vind ik heel belangrijk.

Praten over wat er de komende maanden gaat gebeuren helpt mij in ieder geval wel en er niet vanuit gaan dat partner altijd op een lijn zit. Zo kan ik 100 geboorte kaartjes laten zien ter inspiratie voor wat ik uiteindelijk mooi zou vinden en Dylan begrijpt uit die situatie dat hij a la minute een keuze moet maken. Nee dat bedoelde ik niet, ik laat alleen zien wat ik mooi vind want ik wil niet overhaast een keuze maken. Als je dat niet van elkaar weet dan ontstaat er geheid irritatie. Gelukkig weten we dat nu van elkaar, maar zo leer je in elke situatie weer meer van elkaar. Het verbaast me hoeveel geduld, tijd en liefde het onderhouden van goede communicatie kost. Iets waar wij als aanstaande ouders hard aan werken.

Ik ben heel benieuwd wat het ouderschap ons gaat brengen. Hoeveel we de komende weken nog van elkaar mogen leren. Welke keuzes we nog moeten gaan maken en hoe we telkens meer groeien. Ik ben trots op ons als aanstaande ouders to be.

Liefs, Kirsten