Aan het begin van deze zwangerschap vond ik mijn buik ontzettend opgezet. Alsof je al gelijk kon zien dat ik zwanger was. Nu ik terug kijk op de foto's van toen meneer nog maar 12 weekjes in mijn buik zat moet ik lachen. Dat was niks in vergelijking met mijn buik nu. Wellicht dat ik dat over een paar weken wel weer heb. Trappel er maar op los! Dit is mijn zwangerschapsupdate van week 20 tot 24. Hoe gaat het met ons?Al die veranderingen
Het tweede trimester gaat tot nu toe wel aardig. Ik ben niet meer misselijk en daar ben ik heel dankbaar voor. Dat kon je vooral lezen in mijn eerste zwangerschapsupdate. Al maakt het me wel bang als je leest dat dit soort kwaaltjes in het derde trimester gewoon weer terug kunnen komen. Gelukkig heb ik nog een paar weken om van dit gevoel te genieten. Op het moment dat deze update online komt zijn we 24 weken bezig met deze zwangerschap. Meneer trappelt er aardig op los en dat gevoel beschreef ik al eerder in mijn blogpost over het eerste teken van beweging in mijn buik. Toen schreef ik dat Dylan hem niet voelde maar dat is inmiddels wel zo. Zelfs vrienden en familie hebben soms al mazzel gehad. Het is nog wel heel licht te voelen maar het begin is er.
Ik vind het zo bijzonder om dit vooral samen met Dylan te delen. Ondanks dat er soms niet altijd even veel geduld is om die hand weer op mijn buik te leggen. Ik voel het de laatste tijd ook wel een beetje aankomen. Dan is het een soort van kramp en dan pak ik snel Dylan zijn hand en net op dat moment schopt ie één keer flink. Best wel bijzonder want dat deed meneer dan eerst niet en dan gewoon die ene keer en dan laat hij weer een tijd niks van zich horen (voelen). Apart en zo bijzonder!
Ik merk dat mijn lichaam verandert, de zwangerschapskilo's komen er ook langzaam bij. Ik heb me voorgenomen dat dit er allemaal bij hoort en me er vooral niet druk om te maken. De gezondheid van ons kindje is belangrijker dan de cijfers op de weegschaal. Op het moment zit er zo'n 6 kilo aan sinds het begin van de zwangerschap, vrij netjes denk ik zelf.
Zoals te zien op de foto van 20 tot 24 weken zwangerschap is mijn lichaam wel wat veranderd. We maken meestal gewoon een buikfoto zonder dat ik telkens de zelfde kleding aan heb, misschien dat het daarom wel een vertekend beeld geeft maar ik vind het toch leuk om ze even naast elkaar te zetten. De ronding van mijn buik is wel wat anders geworden. Ben benieuwd wat dat over een paar weken met zich mee brengt.
Een paar weken geleden waren de zwangerschapsbroeken die ik kreeg nog te groot en droeg ik ze met een riem. Wat absoluut niet lekker zat want dat deed al wel pijn aan mijn buik. Dat is nu al niet meer nodig want ze blijven netjes op hun plek zitten.
Doei schaamte, hallo moedermelk?
Ik denk dat ik mentaal al redelijk bezig ben met het idee dat ik straks moeder ben of misschien nu al wel ben. Mijn schaamte gevoel is ver te zoeken. Ik ga als het goed is straks ook een kindje op de wereld zetten en misschien wel borstvoeding geven. Die combinatie met schaamte gaat niet werken, dat weet ik nu al! Laat ik dan maar gelijk online een boekje open doen over mijn lichamelijke verandering, hallo moedermelk! Of iets wat er op lijkt.
Tijdens onze vakantie besloten mijn hormonen maar alvast mijn melkfabriekje opgang te laten komen. Wat er op neer komt dat mijn borsten toch wel al gegroeid zijn in vergelijking met een paar weken geleden en dat er wel degelijk iets wat lijkt op borstvoeding uit komt. HELP IK LEK. Dit schijnt heel normaal te zijn vanaf week of 16, staat in ieder geval op internet.
Voor mij en voor Dylan ook wel was het best wel shocking. Als vrouw krijg je borsten dat hoort er gewoon bij, maar het niet helemaal van zelf sprekend dat daar ook echt wat uit komt.. Dat is nog steeds wel gek. Wat ik ook wel bijzonder vind is dat het bij elke vrouw weer anders is, ik vond het best wel vroeg voor in de 20 weken om daar al mee te beginnen. Mijn omgeving vond het helemaal geweldig, ik snap niet wat er zo geweldig is aan het feit dat ik leegloop als je erin knijpt maar okay. Schijnbaar vinden de mensen die al kinderen op de wereld hebben gezet het een mooi verschijnsel.
Wel of geen borstvoeding geven?
Ik was er heilig van overtuigd dat ik geen borstvoeding wilde gaan geven. Het idee dat mijn tepels er praktisch af zullen gaan vallen. Ik een hoopje ellende ben als ik onzeker word tijdens de kraamtijd en ik alle hulp van andere graag wil aanpakken leek me dat toch voldoende om te besluiten er niet veel te kiezen.
Maar nu weet ik het niet meer zo zeker, helemaal omdat ik lek. Het is niet dat het er zomaar uitkomt gelukkig, dat schijnt ook nog te kunnen gaan gebeuren in een later stadium. Waarschijnlijk ga ik het gewoon toch proberen. Met het idee dat er in moedermelk veel goede stoffen zitten die onze kleine man wellicht kunnen helpen. Nou heeft het lekken niks te maken met of je wel of niet goed bent in borstvoeding geven. Dat schijnt nog een hele klus te zijn met veel factoren die meespelen. Dus we wachten het maar even af tot in januari.
Bekkeninstabiliteit?
De laatste tijd merk ik dat ik niet meer zoveel activiteiten kan doen dan voorheen. Stofzuigen, dweilen, in het huis rommelen of gekke bewegingen met tillen etc worden me een beetje te veel. Voorheen deed mijn buik pijn, dat stadium is redelijk over op het moment (niet te hard zeggen). Nu merk ik dat mijn bekken pijn gaan doen, vooral mijn stuitje kan aan het eind van de dag flink zeer doen.
Dan lig je 's avonds samen op de bank film te kijken en weet ik me gewoon geen houding aan te geven. Dan weer zitten, liggen, op mijn zij, rondje lopen door de kamer. Alles doet gewoon zeer. De dag erna merk ik wel dat het weer een beetje beter gaat maar elke keer als ik dan weer te veel gedaan heb achteraf dan voel ik het toch weer. Best vervelend. Ik weet niet of het echt bekkeninstabiliteit is maar het kunnen wel symptomen zijn van. Gewoon wat rustiger aan doen dus.
Ik voel me goed
De laatste weken heb ik het gevoel dat ik mijn lichaam weer aardig terug heb. Ondanks de groeiende buik die steeds meer in de weg gaat zitten gaat het goed. Ik moet ervoor zorgen dat ik op regelmatige tijden eet zodat ik me niet flauw ga voelen. Heb inmiddels een grote schoenlepel gescoord omdat bukken voor m'n schoenen niet echt chill is en soms is een middagslaapje nodig omdat ik dan toch moe ben. Zolang ik er rekening mee hou dat mijn lichaam bezig is met het maken van een nieuw mensje en dat dit energie kost gaat het goed en niet ten koste van mijzelf.
Nog een paar weken en dan begint het derde trimester al, wat vliegt de tijd!
Tot snel. Liefs, Kirsten
0 Comments:
Een reactie posten